De leerzame overeenkomst tussen een Skihut en een administratiekantoor
De hagel striemde langs de ramen. We wisten dat we er een keer aan moesten geloven, maar voorlopig zaten Bart en ik warmpjes in de skihut, ons te verbazen over de snelheid waarmee een zonnig dagje was omgeslagen in een sneeuwstorm.
Ik had mijn Goulashsoep op, en observeerde de bedrijvigheid in de skihut. Wat opviel was dat een van de serveersters, ik noem haar even Klara, er als de kippen bij was als er nieuwe gasten, vermomd als minisneeuwpopjes en driftig sneeuw van hun voeten stampend, de hut betraden. Klara vloog op ze af en leidde ze vriendelijk edoch duidelijk naar een van ‘haar’ tafeltjes. Haar hoek van de skihut zat helemaal vol. En stelletjes? Die schoof ze gewoon bij andere groepjes aan tafel: The more the merrier.
